وقتی به جای ساز سه تار
تنهای صدای دلخواه
صدای ساعت است...
وقتی که انتظار
لبخند مرگ به لبهای طاقت است
وقتی تأملات دکارتی، پرند محض
وقتی تمام شعر ها شکایت است
وقتی که وقت نیست زمان در سکون مرگ
وقتی وقوع واقعه بی نهایت است
وقتی که وقت حشو می شود به شعر من
وقتی که وقت، وق وق سگهای غارت است
وقتی که مولوی و سعدی گرفته دود
وقتی که زیر پل حافظ
یک فقیر
شاید نشسته به عادت است
وقتی که اوج آرزو یک چراغ زرد
آری که آرزو بهترین سعادت است
وقتی که وزن شعر تو از نو شدن گذشت
بشکن که کهنه شد
باشد.
ترق!
شکست...
(محب! بهمن ماه 89)
(محب! بهمن ماه 89)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر